Το πείραμα του χαμένου χρόνου - Μυθιστόρημα

Το πείραμα του χαμένου χρόνου θα το κάνουμε μαζί, λέει ο Ανδρέας στη Δανάη

Συναντήθηκαν τυχαία, τον Απρίλιο του 2010 στo αεροδρόμιο της Στοκχόλμης όταν η τέφρα που εκτόξευε το ηφαίστειο της Ισλανδίας είχε καθηλώσει τα αεροπλάνα στο έδαφος. Εκείνος για ένα συνέδριο με θέμα το Πείραμα του χρόνου και το Πείραμα της Φιλαδέλφειας κι εκείνη για ένα επαγγελματικό ραντεβού. Για τη Δανάη η συνάντηση αυτή θα είναι τόσο καθοριστική, όσο και μοιραία. Γιατί από τη στιγμή που ο Ανδρέας της μιλά για τη μετάβαση στο μέλλον και στο παρελθόν, οι λευκές πεταλούδες που ταράζουν τα όνειρά της μπλέκονται με πυραύλους, διαστημικά ταξίδια, σκουληκότρυπες και χωροχρόνους. Όμως η αλήθεια της Δανάης κρύβεται σ΄ένα ημερολόγιο του 1926 που κρύβει έναν ζωντανό, παλλόμενο θησαυρό.

Μέσα από μια ανάγλυφη τοιχογραφία της περιόδου 1926-1941 διαγράφεται η τραγική πορεία μιας οικογένειας. Η αέρινη Αγγέλικα με τον επαναστατικό χαρακτήρα που βλέπει τα όνειρά της να θρυμματίζονται στην αυγή της ζωής της. Ο γλυκός και τρυφερός Τρύφωνας με το παράλογο πείσμα. Η στωϊκή και τραγική συνάμα Ιφιγένεια. Ο Άλκης που θα πληρώσει με τη ζωή του τις ερωτικές του ακροβασίες, ο Στέφανος και οι δρόμοι του μεταξιού, η Τσόφα, η Βάσω, και τέλος ο Φωτάκης που η λατρεία του για την Αγγέλικα θα τον οδηγήσει σε σκοτεινά μονοπάτια.

Φτάνοντας στο τέλος του ταξιδιού, η Δανάη βλέπει και το δικό της ταξίδι στο χρόνο να παίρνει τέλος. Η λευκή πεταλούδα θα τρυπήσει το κουκούλι σπάζοντας τη μεταξένια κλωστή που χωρίζει το όνειρο από την πραγματικότητα και θα πετάξει ελεύθερη πριν την απόπνιξη.

Βέβηλοι έρωτες, ανεξέλεγκτα πάθη, ματαιοδοξίες, αυτόκλητοι τιμωροί συνυπάρχουν με απλές καθημερινές σκηνές, ανθρώπινες αδυναμίες, ιδεόπλαστους έρωτες, σε ένα σκηνικό φωτεινό όσο και σκοτεινό, τραγικό και ερωτικό μα πάνω απ΄όλα ανατρεπτικό.